ეროვნული კულტურის თარგმანი ამოუწურავ მასალას იძლევა შედარებითი კულტუროლოგიური ძიებისათვის.  სტატიაში  გაანალიზებულია,  თავისი კულტურული იდენტურობის დაკარგვის გარეშე  როგორ სცდება საკუთარ კულტურას და იძენს კულტურის მედიატორეს თვისებებს ქართული ლინგვოკულტუროლოგიური კონცეპტები რუსულ დისკურსში .

სტატიაში ე. დარნელისა და თ. მაკგრასის მულტფილმის, „მადაგასკარის", მაგალითზე შესწავლილია აუდიო-ვიზუალური თარგმანის თავისებურებები, წარმოჩენილია, როგორ იქმნება პერსონაჟის სახე თარგმანში,  აუდიო-ვიზუალური თარგმანის რომელ სახეობას ენიჭება უპირატესობა, რა საშუალებებს იყენებს მთარგმნელი  ორიგინალის მსგავსი კომუნიკაციური ეფექტის მისაღწევად და სხვა.

ბოლო ხანებში ქართულ ენაზე სულ უფრო და უფრო ინტენსიურად თარგმანიან ამერიკელი ქალი პოეტების შემოქმედებას. მათ შორის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესია ემილი დიკინსონის პოეზია, რომლის განხილვისას იკვეთება საინტერესო ასპექტები არა მხოლოდ თარგმანმცოდნეობის, არამედ ლიტერატურული ურთიერთობების ჭრილშიც.

დევიდ ჰერბერტ ლორენსის  ტექსტების დიალოგური ხასიათისა და ირონიის, როგორც მის მიერ მომარჯვებული მამხილებელი მხატვრული მეთოდის, ერთდროულმა გამოვლინებამ გვიჩვენა, თუ რა დარღვევების თავიდან აცილება შეგვეძლო მწერლის შემოქმედების ამ ორი მახასიათებლის გათვალისწინებით ეკვივალენტური თარგმანის შესრულებისას.

წინამდებარე ნაშრომი შეისწავლის თარგმანის სტრატეგიას ქვეყანაში არსებული პოლიტიკური მდგომარეობის გათვალისწინებით. საბჭოთა პერიოდში დიკინსონისა და პლათის მთარგმნელები ამერიკელი პოეტი ქალების ლექსებს ტრადიციულ პოეტურ გემოვნებას უმორჩილებდნენ, პოსტ-საბჭოთა პერიოდში კი ეს ვითარება რადიკალურად შეიცვალა.

წინამდებარე ნაშრომი ეხება ევფემიზმების თარგმანთან დაკავშირებულ პრობლემებს. განხილულია სხვადასხვა კატეგორიის ევფმიზმები და დასახულია მათი თარგმნის სტრატეგიები. ყურადღება  გამახვილებულია ევფემისტური გამოთქმების კონოტაციური მნიშვნელობის სწორად გადატანაზე თარგმანში. მოხმობილია მაგალითები ინგლისური მხატვრული ნაწარმოებების ქართული თარგმანებიდან.

წინამდებარე სტატია ეხება თანამედროვე თარგმანთმცოდნეობის ერთ-ერთ ყველაზე აქტუალურ - ნეოლოგიზმების თარგმანის - საკითხს. კერძოდ, სტატიაში განიხილება თანამედროვე ინგლისური პოლიტიკური ნეოლოგიზმების ქართულ თარგმანში გადმოტანის სპეციფიკა, თარგმნითი სტრატეგიები, ამასთანავე, გამოყოფილია ძირითადი ტენდენციები.

ნაშრომი ეხება ინგლისური ენიდან არაერთი მნიშვნელოვანი ნაწარმოების მთარგმნელს – მოსე ქარჩავასა და მის თარგმანებს. მკვლევარი მიმოიხილავს შემოქმედის ბიოგრაფიას (რომელიც დღემდე არ არის გამოკვლეული) და ბაირონის ლირიკის თარგმანებს, მსჯელობს მთარგმნელის მიერ გამოყენებულ მეთოდზე, ინგლისურ-ქართულ შესაბამისობებსა და მხატვრულ თავისებურებებზე და ა. შ.

სტატიაში წარმოდგენილია ედგარ პოს ლექსის „to Helen“ რუსული და ქართული (მათ შორის საკუთარი) თარგმანების შეპირისპირებითი ანალიზი, რომელიც იმის გამოვლენას ემსახურება, თუ რამდენად ადეკვატურად არის მათში გადმოტანილი დედანში მოცემული ყველა სახის ინფორმაცია, ასევე ლექსის სტილი, ხატოვანება, რითმული წყობა და მუსიკალობა.

ტიპიკონის განვითარების ადრეულ ეტაპზე წმინდა ანდრია კრიტელის „დიდი კანონი“ სრულდებოდა ბიბლიურ საგალობლებთან (ჰიმნებთან) ერთად.  წინამდებარე სტატიაში განხილულია აქამდე შეუსწავლელ K-79 ხელნაწერში დაცული ბიბლიური საგალობლების ვარიანტის მიმართება სხვა ქართულ ვერსიებთან. ქართულ ვერსიები შედარებულია ძველბერძნულ  წყაროში (Sinai Graecus 734-735) გამოვლენილ ვარიანტთან.

სტატიაში განხილული და იდენტიფიცირებულია ევაგრე პონტოელის (IV ს.) შრომათა წმ. ექვთიმე ათონელისეული თარგმანები. ევაგრე მონაზონი, ცნობილი ორიგენისტი და V მსოფლიო საეკლესიო კრების (553 წ.) მიერ განკვეთილი, ბერძნულ ენაზე მრავალი ასკეტური ნაშრომის ავტორია. მისი შრომების დიდი ნაწილი დროთა განმავლობაში სხვა საეკლესიო მწერალთა სახელით გავრცელდა, ზოგიერთის ორიგინალი კი საერთოდ დაიკარგა, ისინი მხოლოდ თარგმანებმა შემოინახა. ევაგრეს შეგონებები ქართულ ენაზე ფრაგმენტულად ადრევე გახდა ცნობილი (წინაათონურ პერიოდში), თუმცა ირკვევა, რომ მისი მრავალი თხზულება ექვთიმე ათონელსაც უთარგმნია წმ. ბასილი დიდისა და წმ. მაქსიმე აღმსარებლის სახელით.

XIX საუკუნის ერთ-ერთი  პირველი ქართველი ექიმი, მთარგმნელი სარდიონ ალექსი-მესხიშვილი ნაკლებად არის შესწავლილი თარგმანმცოდნეობის კუთხით. სტატიაში შესწავლილია ს. ალექსი-მესხიშვილის მთარგმნელობითი საქმიანობის პრინციპები, მისი აქტიური მონაწილეობა „მამათა და შვილთა“ დისკუსიაში („უსტარი ანტიკრიტიკული“).

შედარებითი კვლევის საფუძველზე, სტატიაში გამოთქმულია მოსაზრება,  რომ  ჯ. გ. ბაირონის პოემის „ოსკარ დ’ ალვას“  ს. ალექსი-მესხიშვილისეული ქართული თარგმანის ე.წ. პირველწყარო შუალედური ფრანგული ტექსტია.

სტატია განიხილავს არსენ ვაჩეს ძის „დოგმატიკონში“ დაცული ტრაქტატის - „თეოდორე, ყოვლად ღმრთის-მოყუარისა მონაზონისა და უფროჲსად ბრძნისა ფილოსოფოსისა თუ ვითარ სათანადო არს გულისჴმის-ყოფაჲ საღმრთოჲსა და გარეშისა ფილოსოფოსობისა სიტყუათაჲ“ - ავტორობის საკითხს. შრომა დასავლურ სამეცნიერო ლიტერატურაში  De Sectis-ის სახელით არის ცნობილი.