სამეცნიერო ლიტერატურაში არსებობდა მოსაზრება, რომ წავკისის ეკლესია აშენებული იყო 1493 წელს სომეხი მღვდლის მიერ, რასაც ეკლესიის კედელზე არსებული სომხურენოვანი წარწერით ადასტურებდნენ. სტატიაში გამორკვეულია, რომ აღნიშნულიწარწერა გვიან, სავარაუდოდ, XVIII საუკუნის II ნახევარშია მოტანილი და კედელში  ჩასმული.

სტატიაში განხილულია განათლების სფეროში აფხაზური ენის ფუნქციონირების მოკლე ისტორია XIX საუკუნიდან დღემდე, აფხაზ და ქართველ მოღვაწეთა ბრძოლა ამ პრობლემის გადასაჭრელად. ნაჩვენებია, რომ ცარიზმისა და საბჭოთა ენობრივი პოლიტიკა ხელს უშლიდა ამ ენის სრულმასშტაბიან გამოყენებას, რამაც სერიოზული გავლენა მოახდინა აფხაზი ხალხის ეთნიკურ იდენტობაზე.

ნაშრომი ეხება საქართველოს ჩრდილოეთი საზღვრების ისტორიას. ანტიკურ ეპოქაში ჩრდილოეთის უსაფრთხოებას დვალეთისა და დარიალის კარების დაცვა უზრუნველყოფდა. საქართველოს ჩრდილოეთი საზღვრები, ქართული ქვეყნების გარდა, მსოფლიო იმპერიების თვალსაწიერშიც იყო მოქცეული.

საფრანგეთის ნაციონალური ბიბლიოთეკის  ქართული ხელნაწერების კოლექციაში დაცული ოთხი ხელნაწერის საფუძველზე  განხილულია ქართული სამწიგნობრო ტრადიციის მჭიდრო კავშირი ქრისტიანული აღმოსავლეთის სამონასტრო-სალიტერატურო ცენტრებთან.

წინამდებარე ნაშრომში განხილულია ე. წ. "პროტოინდოევროპული" ენობრივი სისტემის ფორმირების საკითხები, შემოთავაზებულია ინდოევროპული ენების თავდაპირველი გავრცელების არეალის სამხრეთ შუა აზიასა და ჩრდილოეთ ირანში  ლოკალიზების მცდელობა.

სტატია მიზნად ისახავს ანდაზის - მოცემულ  მენტალობაში გარკვეულ ცნებად მოდელირებული  ფორმულის - განსხვავებულ კულტურათა კონტექსტში გააზრებას. კონკრეტულ აზრობრივ მოდელში -,,ყველა თავის შესაფერს პოულობს" - შესული არაბული და ქართული პარალელების შეპირისპირებითი კვლევის საფუძველზე გამოვლენილია, როგორ იქმნება მოცემული სტერეოტიპული სიბრძნე. 

თანამედროვე აფხაზეთის ტერიტორიაზე აფხაზური (აფსუური) ენის ნორმებით გაფორმებული პირველი გეოგრაფიული სახელწოდებანი ჩნდება XVI ს-ის დასაწყისიდან. ტოპონიმების ისტორიულ ცვლაზე დაკვირვება ადასტურებს, რომ  მოსაზრებები, რომელთა მიხედვითაც  აფხაზები (აფსუები) მიჩნეულნი არიან ამ ტერიტორიის ერთადერთ აბორიგენ მოსახლეობად, მცდარია. 

ნაშრომი ეხება ქართულ-რუსული ენობრივი ურთიერთობების ერთ-ერთ განსაკუთრებულ სფეროს, ჟარგონულ ლექსიკას. მასში განხილულია  რუსული ლექსიკა თანამედროვე ქართულ ჟარგონში და ქართული ლექსიკა თანამედროვე რუსულ ჟარგონში. ნაჩვენებია ამ ლექსიკურ ერთეულთა გამოყენების სპეციფიკა და თავისებურებანი. 

ზე­პირ ტექ­სტში და­ძა­ბუ­ლო­ბის გა­მო­ხატ­ვის უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი წყა­როა პრო­სო­დი­ა, წე­რი­ლო­ბით ტექ­სტში კი - ვერ­ბა­ლუ­რი სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი. ორი­ვე შემ­თხვე­ვა­ში და­ძა­ბუ­ლო­ბის აკუ­მუ­ლი­რე­ბას ად­გი­ლი აქვს ტექ­სტის საზ­რი­სი­სა (თე­მის) და მას­თან მჭიდ­როდ და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი სპე­ცი­ფი­კა­ცი­ის, კონ­ტრას­ტუ­ლი და­პი­რის­პი­რე­ბის, მე­ტა­ფო­რის და ა.შ. გად­მო­ცე­მი­სას.

ეროვნული კულტურის თარგმანი ამოუწურავ მასალას იძლევა შედარებითი კულტუროლოგიური ძიებისათვის.  სტატიაში  გაანალიზებულია,  თავისი კულტურული იდენტურობის დაკარგვის გარეშე  როგორ სცდება საკუთარ კულტურას და იძენს კულტურის მედიატორეს თვისებებს ქართული ლინგვოკულტუროლოგიური კონცეპტები რუსულ დისკურსში .