სტატიაში გამოკვლეულია, რომ ილია ჭავჭავაძის ლექსის, ,,მუშას“, ეპიგრაფი  აღებულია არა გამოჩენილი რუსი პოეტის, ნეკრასოვის, შემოქმედებიდან,   როგორც ეს დღემდე  იყო მიჩნეული, არამედ ცნობლი რუსი პოეტის,  რევოლუციონერ-დემოკრატის, ნიკოლოზ ოგარიოვის ლექსიდან ,,Российская империя“. 

საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში შემავალი რესპუბლიკების ორიგინალური მწერლობის გვერდით საბჭოთა ლიტერატურის სპეციფიკას ნათარგმნი ლიტერატურაც განაპირობებდა.  საბჭოთა კავშირში  თარგმანი და ლიტერატურული ურთიერთობები ისევე, როგორც ორიგინალური ლიტერატურა, ხელისუფლების   მიერ კონტროლდებოდა და  სოცრელისტური კანონის დაცვა აქაც სავალდებულო მოთხოვნა იყო.

აღნიშნული სტატია ეხება გვიანი ბრინჯაოსა და ადრეული რკინის ხანის კოლხური და ყობანური კულტურების სამარხ-კონსტრუქციათა და დაკრძალვის წესის ურთიერთმიმართების ანალიზს, რაც დღემდე არ გამხდარა სპეციალური კვლევის საგანი. 

წერილში განხილულია მე-19 საუკუნის ცნობილი ამერიკელი ფილანტროპი ქალების  მოღვაწეობა და  წარმოჩენილია პარალელი ამავე პერიოდის ქართველ მოღვაწე ქალთა საქველმოქმედო და კულტურულ-საგანმანათლებლო საქმიანობასთან.

სტატიაში წარმოდგენილია მოსმენისა და აღქმის აღმნიშვნელი ლექსიკის ანალიზი ქართულ ენაში, საანალიზო ცნებების მიმართება გაგება-აღქმისა და კომუნიკაციის საერთო პროცესთან. აღნიშნული ნეიტრალურ-ნომინაციური სიტყვების შესაბამისობა ქართველურ ენებთან და გააზრების ზოგადი სურათის შექმნის მცდელობა.

სტატიაში განხილულია ბასილი დიდის დამოკიდებულება წარმართული კულტურისადმი, ლიტერატურისადმი.  ტექსტის დეტალური ანალიზის საფუძველზე   შესწავლილია ტრაქტატის სავარაუდო წყაროები,  ინტერტექსტუალური მიმართებანი პლატონსა და პლუტარქესთან.  ნაჩვენებია კესარიელი წმინდა მამის ცდა, მოარგოს ერთმანეთს ანტიკური და ქრისტიანული ღირებულებები. 

სტატიაში განხილულია ინგლისელი მწერლის, ოლდოს ჰაქსლის, მოღვაწეობის ამერიკულ ეტაპზე შექმნილი  პირველი რომანი -  „და ბოლოს გედი მაინც კვდება“ -  და მწერლის თვალით დანახული ამერიკა, როგორც არქეტიპული ტექნოკრატიის საუკეთესო მაგალითი, სადაც ყველაზე მკაფიოდ ჩანს ტექნოლოგიური და სამეცნიერო პროგრესის გავლენა ადამიანზე.

სტატია ეძღვნება ირონიის აღქმისა და დეკოდირების პრობლემებს მეტყველების აქტების თეორიის ჭრილში. იგი ეყრდნობა ემპირიულ მასალას და წარმოაჩენს  ირონიას, როგორც ფორმის, მნიშვნელობისა და კონტექსტის ერთობლიობას.

უცხო ენის შესწავლის  მეთოდიკა ცვლილებას განიცდის დროთა განმავლობაში და ორიენტირებულია შესაბამის რეალობასა და ტექნოლოგიურ განვითარებაზე.  სტატიაში მოცემულია  ინტერკულტურული მეთოდის ზოგადი ანალიზი და  გამოყოფილია მისი ინდივიდუალური მახასიათებლები; პრობლემა შესწავლილია ქართულ რეალობასთან მიმართებით და მოცემულია  სამომავლო პერსპექტივების პროგნოსტიცირება. 

სტატიაში განხილულია სიტყვაწარმოების ადგილი თანამედროვე ლინგვისტიკაში, წარმოდგენილი და გაანალიზებულია ამ საკითხთან დაკავშირებული ქართველი და უცხოელი ლინგვისტების მოსაზრებები, ნაჩვენებია ის განსხვავებები, რომლებიც ტერმინოლოგიური თვალსაზრისით შეინიშნება ქართულ და უცხოურ ლინგვისტურ ლიტერატურაში.